Herkes ve Sen

Farkında mısın yalnızsın. Etrafında ne kadar çok insan olsa da bir yerde, bir zaman da yalnızsın. Sevdiğin, dostların,  arada sırada arayan soran arkadaşların bütün hepsi bir bakmışsın yoklar. Sevdiğin bırakır gider -ki benim sevdiğim ebediyen gitti-, dostlarından biraz, biran uzak kal bir bakmışsın onlarda yoklar. Arada sırada arayanlar zaten hiç yanında olmadılar.    

Uzun yıllar kavuşmayı bekledim. Tam kavuştum dedim hatta lacivertleri çektim, gittim Allah’ın emri Peygamber’in kavliyle dedim istedim ve aldım da. 20 Senelik hayatımın en uzun, en mutlu ve en huzurlu 2 ayını geçirdim “göz bebeğim” dediğimle. Ama kader aldı onu benden hem de çok gençken. Çok kötü zamanlarım oldu ve bu zamanlarda hep en yakınımda olanlarda en yakınlarım; Dostlarımdı. Ama onlar şimdi biraz benden uzaktalar. Aslına bakarsan pek arayıp sormuyorlar da. Kızıyor muyum? Hayır. Herkesin yaşadığı hala devam eden bir hayatı var. Kendi işleri, uğraşları,  sıkıntıları var. Benimle mi uğraşacaklar. Ama bağlanmışım işte onlara, arıyor insan arada onları yanında.    

Yani anlatmak istediğim hiçbir kimse kalıcı değil yanında. Ya mesafeler giriyor aranıza ya da dargınlık, küskünlük. Hiç biri olmazsa da kaçınılmaz son olan; Ölüm… Evet gençsin henüz yaşaman gereken onlarca yıl var. Gerçekten öyle mi peki? Hiç sanmam. Elif de henüz 20  yaşındaydı. Maalesef Azrail yaşa, yaşanmışlara ya da yaşanılacaklara bakmıyor pek. 

Bütün bunları çıktığında yalnızca ‘’Ailen’’ kalıyor geriye. Doğdun günden şu ana kadar senin cefanı çeken ailen. Kızsan da, küssen de, ’’Okumazsan doğru sanayiye’’ dese de baban, ‘’Oturacağına bir işin ucundan tut’’ diye bağırıp çağırsa da annen, lise çağlarında isyan etsen de onlara, seni deli etse de abin, ablan, kardeşin ve hatta diğer elleri öpülesi büyüklerin ve gözleri daima gülen küçüklerin illa ki ‘Ailen’. Gerçi onlarda bırakacaklar bir yerde seni tabi ilk sen gitmezsen dört kollu salla sevenlerinin omuzlarında.   

Ama sen yine de bağlanma kimseye öyle körü körüne. Her daim yalnız olduğunu ya da yalnız kalacağını unutma.  

Ve hatırla bu fani dünyada seni unutmayacak, bırakmayacak tek bir mercii var O’da seni bu dünyaya gönderen. Ve son olarak her zaman, her şeye rağmen şükret.