Bulanık

ağlamaklı olmak benim naçizane acizliğimdi
ama görseydin
ruhumun sızıntısı olduğunu
öyle öfke doldurulmuş gözlerle bakar mıydın?

vurulmuştum
kaç kez kim bilir
en zayıf yerlerimden geceleri
kusmuştum tüm bu kalabalığın kirini
torba torba
hem kurtulmuş hem boğulmuştum
her akan yaşla
belki bu yatakta belki o yatakta

karanlık karışınca sabaha
bilir miydin ki
yüküm bükerdi belimi, eğerdi boynumu
yeri öpene kadar
ama sana bakmak için
kaldırırdım kafamı
güç bela durdurup zamanı

bilirsin durmak anlam kazanmadıkça
durmasak da olur
ya da durdurmasak zamanı boşuna n’olur
böyle bulanık sularda